หลังจากใฟห้อาจารย์ดูแล้ว
ปรากฏว่าเรื่องหลวมไปหน่อย
เลยปูเรื่องเพิ่มอีกนิดนึง :)
Screen play “ทฤษฎีเก้าช่อง”
sc 1 / สตูดิโอ / กลางวัน
ในสตูดิโอที่กำลังวุ่นวาย มีเสียงอื้ออึงของพนักงาน เบื้องหน้าของแทนมีนางแบบกำลังแอคติ้งท่าทาง
แทนกำลังยุ่งวุ่นวายกับงานถ่ายภาพ มีทีมงานเดินไปเดินมาเยอะแยะ ทุกคนทำงานดูมืออาชีพมาก
แทนกำลังจัดองค์ประกอบภาพ บอกตำแหน่งให้แบบขยับซ้ายขวา
CU กล้องเปิดโหมดเก้าช่อง ในวิวไฟล์เดอร์ ภาพอยู่ในเก้าช่อง
เสียงของแทนนับสามสองหนึ่ง เป็นสัญญาณ และยกมือเป็นสัญญาณ
ไฟแฟลช เสียงแฟลชดังขึ้นมา พรึ่บ!
ภาพกลายเป็นสีขาว ขึ้นชื่อเรื่อง “ทฤษฎีเก้าช่อง” แบบ fade in
cut
sc 2 / ทุ่งหญ้ากว้างๆ และอีกหลายๆที่เป็นคัทย่อย / บ่าย เย็น
ถ่ายภาพตามสถานที่ต่างๆหลายๆคัท (แทนตะเวณถ่ายรูป)
ทุ่งหญ้ากว้างๆ แสงแดดยามบ่ายส่องลงมา แทนเดินถ่ายรูปอยู่ในทุ่งนั้น สีหน้าของเขาใจจดใจจ่อกับการถ่ายรูป เสียงชัตเตอร์ดังเป็นระยะๆ
ELS แทนเดินจากขวาเฟรมไปซ้ายเฟรม ถ่ายภาพไปเรื่อยๆ
CU สะดุดขาตัวเอง
LS ตกลงไปในน้ำหรือสะดุดหงายล้มลง
cut
sc 2 / ห้องนอน รกๆหน่อย เหมือนคอนโด / กลางดึก
แทนสะดุ้งตื่น เขาลุกพรวดขึ้นมากลางดึก (ภาพสวนทางกับที่หงายลงไป)
เขาทำท่าเหมือนฝันร้าย หายใจหอบ เหงื่อท่วมตัว
สักพักเขาจึงหันไปมองที่แขนของตัวเอง และพบว่าแขนและนิ้วขวาของเขาหักอยู่
เขามองมันซักพัก และล้มตัวลงนอน
เขาลืมตามองเพดานหน้าตาเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
POV เพดานทิ้งไว้ซักพัก กระพริบเหมือนตาคน แล้วค่อยๆเฟดจางลง เป็นพื้นดำ เหมือนคนปิดตาลง
sc 3 / ห้องพัก หรือคอนโดที่เดิม / สายๆ
ภาพห้องพักว่างๆ มีเสียงเปิดก๊อกน้ำเหมือนล้างหน้าอยู่
ELS แทนเดินออกมาจากประตูห้องน้ำในห้อง เขาเดินมาเปิดตู้หยิบมาม่าออกมา กดน้ำร้อน
เขาโดนน้ำร้อนลวกมือจนสะดุ้ง แล้วเอามือไปจับหู
เขาหยิบถ้วยมาม่าอย่างทุลักทุเล ไปวางบนโต๊ะและรอมาม่าได้ที่ เขามองไปรอบๆ
POV สายตามองไปเจอรางวัลต่างๆ
Flash back เร็วๆรัวๆ ภาพไหล้อนมาในวันที่เขาเคยได้รางวัลต่างๆนาๆ
เขาหันกลับมามองมาม่าอีกครั้ง และตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เสียงดังตื้ดอยู่สองสามที
แทน
“ฮัลโหล เออกูเอง ช่วยไรกูหน่อยดิวะ”
cut
sc 5 / ในห้องพัก คอนโด / กลางวัน
CU ถุงกับข้าวกำลังวางลงบนโต๊ะ
MLS เพื่อน มีแทนเป็นแบล็กกราวเบลอๆ
เพื่อน
“แค่ซื้อกับข้าวแค่นี้ ทำไมไม่ซื้อเองวะ”
แทน
“ไอสัด ก็กูแขนหักอยู่นี่ไง”
เพื่อน
“มึงใช้แขนเดินหรือไงวะ”
แทน
“ไอเหี้ย แค่นี้ก็ช่วยๆกูหน่อยไม่ได้ไง? กูขาดแขนข้างถนัดไปเหมือนกูทำไรไม่เป็นเลย”
เพื่อน
“ช่วยมันช่วยได้ แต่กูไม่ได้ว่างมาช่วยมึงทุกวันนะ ทำไมมึงไม่กลับบ้านไปอยู่กับแม่มึงซักพักวะ”
แทน
“กูไม่ได้กลับบ้านมาหลายปี จะให้กโผล่หัวกลับไปตอนนี้ก็เหี้ยละ”
เพื่อน (เดินออกไป)
“งั้นมึงก็หัดทำไรเองด้วยแขนข้างซ้ายมึงละกัน กูไปละ”
แทน
“เออๆๆ คราวหน้าเอากระเพราะหมูกรอบนะ”
เพื่อน (เดินออกไปทางประตู ตะโกนกลับมา)
“ซื้อเอง!” (กวนๆ)
เสียงประตูปิดดัง ปัง!
sc 6/ ในห้องพัก คอนโด / กลางวัน
แทนหยิบภาพล้างแล้วที่เขาถ่ายมานั่งเลือก เขาเลือกภาพที่องค์ประกอบไม่สวยกองไว้อีกกองนึง
เมื่อเลือกเสร็จแล้ว เขาหยิบกองที่ดีวางไว้ในกล้อง และหยิบงานที่ไม่ดีทิ้งลงขยะ
sc 7 / ระเบียง / บ่ายๆ
แทนยืนมองออกไปข้างนอกระเบียง(กล้องถ่ายจากด้านหลัง)
เขาพยายามเอามือทำเป็นกรอบรูปคล้าย view finder แล้วยิงไปที่ท้องฟ้า เขาส่องไปมา
เสียงโทรศัพเข้า
เขาหันไปมองในห้องและเดินไปหยิบโทรศัพท์
แทน
“ฮัลโหล”
“แม่หรอครับ (เว้น) ก็สบายดี (เว้น) แม่รู้ได้ไงว่าผมแขนหัก (เว้น)
ก็ไม่เป็นไรมากหรอก (เว้น) ไม่เป็นไรแม่ ผมอยู่คนเดียวได้ (เว้น) จริงๆ (เว้น)
ก็ลำบากนิดหน่อย (เว้นนานๆเลย) โอ้ยแม่ ผมอยู่คนเดียวมาหลายปีแล้วไม่ลำบากอะไรมากมายหรอกน่า (เว้น) งั้นผมกลับแค่สามสี่วันนะ (เสียงหงุดหงิดเล็กๆ)
แทนกดวางสาย ถอนหายใจเล็กๆ เอามือกุมหัว
(จัดภาพเป็นให้แขนเด่นจะได้ไม่ต้องโคสอัพ)
sc 8 / ประตู หน้าห้องพัก / บ่าย
CU เขาปิดประตู และเดินออกจากห้องหายไปจากทางเดิน
sc 9 / หน้าบ้าน / เช้า
แทนกดออดหน้าบ้าน (เหมือนจะสื่อว่าเขาจากบ้านไปนานจนกลายเป็นคนแปลกหน้า)
แม่วิ่งมาเปิดประตูให้เขา ตะโกนว่า “อ้าว แทน”
ตัดมอนทาจซีเคว้นเป็นอยู่บ้านมาสองสามวันแล้ว (สถานที่โปร่งๆหน่อย)
ทำกิจกรรมต่างๆ อ่านหนังสือ , เล็งกล้องด้วยมือ , วาดรูปเล่น
(ตั้งกล้องที่เดิม แต่คนเปลี่ี่ยนชุดเปลี่ยนกิจกรรม)
เขานั่งอยู่ที่บ้านเหมือนเคยเช่นทุกวัน เขาเจออัลบั้มเก่าในช่องเก็บของของตู้
เขาค่อยๆหยิบมันออกมาดูทีละใบๆ เขานั่งดูรูปซักพักและพบภาพของตัวเองกับพ่อ
พ่ออุ้มเขายังเล็กๆด้วยความรัก ยิ้มอย่างมีความสุข เขาหยิบมันออกมาจากอัลบั้มพลาสติกใสใส
เขายกมันขึ้นมาดู จ้องมันอยู่นาน จนแม่เดินเข้ามา (แม่เห็นแต่ขาก็ได้ พากย์เสียงเอาถ้าหาคนเล่นไม่ได้)
แม่พูดกับเขาว่า “ตอนนั้นพ่อเขาเห่อแกมากนะ แม่ว่านี่เป็นภาพที่ดีทีเดียวนะ”
แทนมองหน้าแม่ เพื่อฟัง “ผมว่าองค์ประกอบภาพก็งั้นๆแหล่ะ มันไม่ค่อยสวยในสายตาผม”
“ถ้าแกมัวแต่มองภาพด้วยสมอง แกก็คิดได้แค่นี้แหล่ะ แต่ถ้าแกใช้ใจ..มันจะไม่ใช่่แบบนี้”
เขาหันหน้าเลี่ยงกลับไปมองทางอื่น เขาทำหน้าเหมือนลำบากใจและสับสน แต่เขาก็ตัดสินใจพูดขึ้นมา
“ชีวิตผม ผมอยากเลือกมันเอง” เขาทำท่าจะเก็บรูปนั้นลงอัลบั้มอย่างเก่า
แม่พูด “พ่อเขาเสียใจนะที่เคยบังคับแก เขารอแกกลับมา เขารอขอโทษ แต่แกก็ไม่โผล่หน้าแม้กระทั่งงานศพ”
“แม่เลิกพูดเหอะ” เขาถอนหายใจออกมา
“แม่ไม่ได้ว่าแกนะ แต่แกน่าจะให้อภัยพ่อแก เหมือนที่พ่อแกเคยให้อภัย” แม่เงียบซักพัก แทนยังคงมองไปทางอื่น แต่หูของเขายังฟัง “ชีวิตคนเรามันไม่เพอร์เพคเหมือนรูปภาพที่แกถ่ายหรอก รููปถ่ายมันจัดฉากได้ แต่ชีวิตมันจัดไม่ได้” แม่เงียบอีกซักพัก แทนค่อยๆหันหน้าไปมองแม่ “เอ้อ เดี๋ยวแม่ทำข้าวให้กินนะ แม่จะโชว์ให่้สุดฝีมือเลย” แม่เปลี่ยนเรื่องแล้วดเดินจากไป แทนหันไปดูรูปภาพในมืออีกครั้ง
sc 10 / หน้าบ้าน / เย็น
แทนกับแม่นั่งคุยกันบนโต๊ะกินข้าว
แทนอยู่ซ้ายแม่อยู่ขวา ไม่มีเสียง ใช้ดนตรีแทน
sc 11 / หน้าบ้าน / เย็น
แทนกอดแม่เพื่อร่ำลา มีกระเป๋าสะพายเป้ใบหนึ่ง
sc 12 / คอนโด / กลางวัน
แทนจัดข้าวของในห้องใส่กล่อง
เขาหยิบภาพพ่อกับเขาที่เอามาจากบ้าน เขาค่อยๆใส่มันไว้ในกระเป๋าเงิน
เขาเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก
เสียงติ๊ด (โทรออก)
ภาพดำ
แทน
“ฮัลโหลแม่ เก็บของหมดแล้วนะ ผมจะย้ายไปตอนเย็นนะ เจอกันครับ”
END
อยู่ในช่วงหา mood n' tone
หาต่อไป
หาต่อไป
หาต่อไป
:)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น